In tegenstelling tot hetgeen de meeste Nederlanders lijken te vinden, ben ik van mening dat ons land niet zo erg tolerant is. De tolerantie die ons land door de eeuwen heen gekenmerkt zou hebben, beschouw ik als een mythe waarin vele Nederlanders graag geloven.  

Een open debatklimaat is een teken van een tolerantie en een gesloten debatklimaat is het teken van het tegenovergestelde. Het klimaat waarin in Nederland over politieke en maatschappelijke zaken openbaar wordt gedebatteerd, is al lange tijd behoorlijk verziekt en verre van open.

Na de moord op Pim Fortuyn, stak niet voor niets een storm van protest op tegen de uitgesproken negatieve beeldvorming die door opiniemakers van met name de linkerzijde in het politieke spectrum in het leven was geroepen. Overigens ben ik van mening dat de hetze tegen Pim Fortuyn breed werd gedragen, ook door bijvoorbeeld VVD maar vooral CDA. Aanschouwt met de wijze waarop wordt omgegaan met Geert Wilders in het openbaar debat, dan is er sinds de affaire Pim Fortuyn op dit punt nog niet veel veranderd. 

In Nederland leven veel mensen die grote moeite hebben om te gaan met ideeën die niet stroken met de communis opinio of met hun eigen ideeën. Vele van hen vinden zichzelf toleranter dan anderen. Vooral die overtuiging en het fanatisme dat daarmee gaat gepaard, maakt deelname aan het openbaar debat in Nederland zo gevaarlijk. Niet alleen is het letterlijk gevaarlijk, getuige ook de moord op Theo van Gogh, maar ook in een andere zin loert het gevaar.

Er heerst in ons land namelijk een bijna ziekelijke neiging om een afwijkende mening en de verkondiger daarvan op een venijnige manier in een kwaad daglicht te stellen. Niet zelden wordt de betreffende persoon beschuldigd van discriminatie of wordt aangifte gedaan van smaad of belediging. Door de aanhoudend, gerichte en stelselmatige pogingen een reputatie kapot te maken, blijft er in ieder geval altijd wel een luchtje aan de betreffende persoon hangen.

Met deze column en de columns die wellicht volgen, probeer ik beknopt mijn visie te geven op de situatie in Nederland en de rest van de wereld. Het is mijn ervaring dat mijn mening vaak afwijkt van de mening van anderen. Dit is geen doel op zich en evenmin een verdienste, maar slechts een feit waar ik niets aan kan doen.

Het kan zijn dat veel mensen mijn blogs lezen, maar waarschijnlijker is het dat de tekst van mijn blog verdrinkt in de enorme hoeveelheid informatie op het internet en zodoende door (bijna) niemand wordt opgemerkt. Hoe dan ook, ik acht het voor mij zelf beter om anoniem te blijven. Ook al zou deze blog door het grote publiek ongelezen blijven, dan betekent dat immers nog niet dat deze blog onvindbaar is. 

Ik wens niet geconfronteerd te worden met eventuele negatieve gevolgen, vooral in de persoonlijke sfeer, die het uiten van een afwijkende mening in Nederland kan hebben. Het is triest te constateren dat ik met anonimiteit mijn familie en mijzelf dien te beschermen. Het staat 1-0 voor de tegenstander.

S.G.